Ze starej fotografii (cz. I)

I

- Mamo, mogę pójść na tą dyskotekę?- prosiła drżącym głosem filigranowa nastolatka, ściskając w palcach brzeg sukienki.- Długo nie będę, wrócę szybko.

- Tak, akurat.- matka obierała ziemniaki na obiad na następny dzień.- Jak zamierzasz wracać w nocy? Piechotą? Jeszcze ktoś cię zgwałci!

- Coś wymyślę…- siedemnastoletnia Grażyna nerwowo przestąpiła z nogi na nogę.- Aśka idzie, i Brygida też...

- Idą?- matka podniosła głowę i spojrzała na nią czujnie.- Jesteś pewna?

- Tak, mamy się spotkać na przystanku, podrzuci nas tata Brygidy.

- Dobrze więc.- matka umyła ręce w misce i wytarła w fartuch.- Tylko uważajcie na siebie, w nocy jest bardzo niebezpiecznie.

- Będziemy uważać!- Grażynie kamień spadł z serca. Rozmowy z matką nigdy nie należały do najłatwiejszych.- Dzięki bardzo! Wrócę jak obiecałam!

- Nie obiecuj, nie obiecuj.- mruknęła matka.

     Grażyna włożyła swoją najładniejszą sukienkę i spojrzała w lustro. Niezbyt mocne światło padało na jej delikatne rysy twarzy i podkreślone kredką duże niebieskie oczy. Jasne włosy uwolniła ze ściskającej je gumki i roztrzepała palcami. Wyrównała przedziałek z boku głowy i popatrzyła na siebie krytycznie. Całość nie prezentowałaby się źle, gdyby nie ten lekko wystraszony wyraz twarzy. Z pewnością spłoszy każdego chłopaka, który na nią zwróci uwagę.

- Przestań, nie denerwuj się!- zachichotała Brygida, gdy jechały autem w stronę Miłowic. Wioska, w której odbywała się dyskoteka oddalona była o pięć kilometrów od wsi, w której mieszkały , Leśniewa.- Będziemy się świetnie bawić!

- Właśnie!- wtórowała jej Asia, koleżanka Grażyny z klasy.- Od tej chwili zapominamy o wszystkim, tylko zabawa!

- Tylko nie zapomnijcie do domów wrócić!- przypomniał wesoło tata Brygidy.- Wasze mamy już się martwią!

- Spokojnie, jesteśmy dużymi i rozsądnymi dziewczynkami!- Brygida poczuła się prawdziwą duszą towarzystwa.- Znasz mnie przecież, tato!

- I dlatego już się martwię!- skwitował, skręcając na parking.- Miejcie na nią oko, dobrze?

- Jak zawsze, proszę pana!- Aśka wyskoczyła z auta.- Graża, siedziałaś na moim kapeluszu! Ale go pogniotłaś!

- Wybacz.- Grażyna ostrożnie wyślizgnęła się z auta.- W tych ciemnościach nic nie widziałam.

- To rozumiem, ale żebyś nie poczuła?!

     Popatrzyły po sobie i naraz wybuchnęły śmiechem, machając ojcu Brygidy na pożegnanie.

     Przed lokalem „Taneczne rytmy” zgromadzonych było kilkanaście osób. Świecąca nad drzwiami wejściowymi kolorowa kula rzucała jaskrawe światło na ich głowy i wyraźnie zapraszała gości do środka.

     Gdy weszły, Grażyna rozejrzała się dookoła. To była jej pierwsza dyskoteka i nie bardzo wiedziała czego może się spodziewać. Brygida z kolei będąca tu już kilka razy, z miejsca poczuła się jak ryba w wodzie.

- Chodźcie do jakiegoś stolika!- krzyknęła Grażynie do ucha, ciągnąc ją energicznie za rękę- Nie będziemy koczować przy drzwiach!

      Znalazły czteroosobowy stolik przy barze. Brygida rzuciła na oparcie jednego z krzeseł swój sweter i ruszyły z Asią w kierunku kolorowego tłumu podrygującego w rytm muzyki.

      Grażyna przez chwilę zawahała się i została przy stoliku. Z zaciekawieniem rozejrzała się dookoła wypatrując jakichś znajomych twarzy. Na próżno jednak jej wzrok prześlizgiwał się z jednej postaci do drugiej, nie znała tutaj nikogo. W pewnym momencie jej spojrzenie padło na stojącego przy barze wysokiego bruneta. Jedną wyprostowaną ręką opierał się o blat, zaś w drugiej trzymał kufel z piwem. Jego postura z tyłu wydała się Grażynie jakby lekko znajoma. Gdy odwrócił głowę i ujrzała jego profil serce jej fiknęło koziołka i na chwilę przestało bić.

      Stojący przy barze mężczyzna to był Marek, syn sołtysa Leśniewa. Mający dwadzieścia osiem lat o urodzie filmowego amanta, był najprzystojniejszym chłopakiem we wsi, w którym kochały się wszystkie dziewczęta z okolicy, w tym również Grażyna. Jego ciemne włosy, piwne oczy i głęboki męski głos sprawiały, że na jego widok miękły jej kolana.

     Jak urzeczona wpatrywała się w jego sylwetkę podziwiając jak przeczesuje palcami włosy, śmieje się z dowcipu kolegi, a następnie jak wychyla kolejny łyk piwa. Uśmiechnął się do kolegi, szepcząc mu coś do ucha i szelmowsko puszczając oko do barmanki.

     Grażyna westchnęła w duchu, złorzecząc sama do siebie za swoje nieśmiałe usposobienie. Gdyby miała charakter pokroju Brygidy albo Asi z pewnością w sekundę wymyśliłaby pretekst by do niego podejść, a tak to pozostaje jej jedynie wzdychać po kryjomu i czekać na kolejne przypadkowe spotkanie.

- A co ty tak tu stoisz?- wykrzyczała jej niespodziewanie do ucha Brygida.- Chodź się pobawić!

- Nie, postoję tu jeszcze chwilkę!- odkrzyknęła.

- Zwariowałaś?- oburzyła się przyjaciółka.- Chyba nie przyjechałaś tu na podpieranie ścian! Chodź!

      Chcąc nie chcąc Grażyna ruszyła za koleżanką zerkając przez ramię w stronę baru. Najchętniej pozostałaby na swoim miejscu byle tylko jeszcze mieć możliwość popatrzeć na sylwetkę Marka stojącego przy barze.

- Szkoda, że musimy już wracać.- Brygida niechętnie szła przodem, torując przejście koleżankom.- Mój ojciec już pewnie waruje pod drzwiami. Chodźcie, poczekajmy lepiej przed wejściem, trzeba trochę ochłonąć.

      Kiedy wyszły na zewnątrz Grażyna popatrzyła w niebo i wypatrzyła migocącą gwiazdę.

- Pomyślcie życzenie!- powiedziała, nie odrywając od niej wzroku.- Szybko, bo zaraz gwiazda będzie spadać!

- Skąd wiesz?- zdumiała się Asia.- Znasz się na tym?

- Nie wiem, mam przeczucie.- przyznała.- O nie, muszę wrócić!- jęknęła raptem.- Zapomniałam o torebce!

- To leć i wracaj szybko!- Brygida rozejrzała się nerwowo.- Ojciec powinien już tu być.

cdn...